Niepokoi to także wielu liderów i naukowców na całym świecie. Prawdą jest, że już nie jesteśmy w stanie zapanować nad sytuacją w miejscach, w których globalne ocieplenie osiągnęło ekstremalny stopień.

Niektóre kraje i społeczności muszą sobie radzić z coraz silniejszymi suszami. Nie mają dość wody, by prowadzić uprawy czy nawet do picia. Ich rzeki i jeziora wysychają lub już zupełnie znikły. Lodowce topią się w wielu miejscach tak szybko, że w jednej chwili występują tam masowe powodzie, a w następnej susze.

Jak w takiej sytuacji możemy sobie poradzić z masową migracją dziesiątek milionów ludzi, z powodu pustynnienia, podnoszącego się poziomu wody czy straty plonów? Będzie to bardzo trudne, a może nawet niemożliwe.

Nie jesteśmy na to wcale przygotowani. Nie jesteśmy wystarczająco przygotowani.

Jeśli obejrzycie wykład z Singapuru [wrzesień 1994], to zobaczycie, że już wtedy ostrzegałam, że musimy zmienić styl życia, bo będzie za późno. To było 10 czy 15 lat [temu]. Nawet wcześniej, zawsze mówiłam o tym, że nie, jedzenie mięsa i to wszystko niszczy naszą Ziemię.

Naukowcy mówią wiele rzeczy. Teraz ich słuchają, ale mam nadzieję, że zrobią to szybko. Potrzebne jest działanie. Obecnie wszystkie rządy naprawdę potraktowały to poważnie. Ale obawiam się, że ich działania będą zbyt powolne, to wszystko. Ponieważ lód odbija słońce i wysyła je z powrotem w przestrzeń, ale lód topi się tak szybko, że nie odbija słońca wystarczająco, a ciepłe morze dalej topi lód. A ponieważ lód się topi, morze jest cieplejsze. Widzicie to zamknięte koło, o którym mówię?